Brabants Bont: RATZ + Ruby Q + Wicky

RATZ bewijst dat Nederlandstalige muziek niet per definitie soft hoeft te klinken. Dergelijke vooroordelen verdwijnen na het zien van deze band. Ze zijn geïnspireerd door oude rock-bluesbands uit de jaren 70, aangevuld met wat jongere vuige garagerock. Zolang het maar eerlijk, vet en gedreven klinkt. Het eigen geluid van Ratz is ontstaan door een mix van deze stijlen te combineren. Daarbij in het achterhoofd gehouden dat het live moet kunnen vlammen en vooral puur moet zijn: • Buizenbakken zonder al teveel poespas en effecten. • Sterke gitaarriffs met een strakke energieke drum en bas lijnen. • Teksten die vooral geschreven zijn om te begrijpen zonder vaag te zijn. • Zang die snijdt en krijst als het nodig is en gas terugneemt om daarna weer helemaal los te gaan. O jee, daar gaan we weer: "Ruby Q is niet zomaar een pop/rock band…de groep kiest voor het verkennen -en overschrijden- van muzikale en conceptuele grenzen." Dat is even gedurfd als afgezaagd bio-jargon. Ruby Q blijkt muzikaal indrukwekkend. Niet alleen zijn de drie nummers op hun demo intelligent en speels gecomponeerd, ze maken duidelijk dat we hier met goed opgeleide muzikanten van doen hebben. De thuisbasis is niet voor niets de Rockacademie. We horen soepele pop-rock, funk en zowel klassieke- als rockopera-elementen. (tekstfragment uit FRET) Ruby Q: Sanne Mus - lead vocal/percussion, Yoshi Breen - lead vocal/piano/guitar, Martien Keesmaat - lead guitar/backing vocal, Erik Veerman - bass, Barry Meulenbroek - drums/backing vocal. Kevin deed zoals de meeste muzikanten ervaring op in diverse bands maar ontdekte dat hij als singer/songwriter veel meer eerlijkheid kwijt kan. In zijn songs weet hij diverse stijlinvloeden tot iets onvervreemdbaar eigens samen te smelten. Kevin schrijft met een bijzonder grote persoonlijke toewijding omtrent thema's als liefde en vriendschap en weet in deze vaak filosofische vraagstukken een intimiteit op te roepen die tot de laatste seconde blijft. Zijn maxi-cd 'Nobody around' (2000) en zijn tweede cd 'Be my guest' (2002), beide in eigen beheer uitgebracht, heeft in verschillende kringen enthousiaste reacties opgeleverd. Wie Kevin beluistert zal begrijpen waarom. Het Roosendaalse Wicky brengt sinds 1998 een mix van rock en dance met invloeden uit o.a. drum ‘n’ bass, ska, reggae en techno. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Faithless, Urban Dance Squad, Groove Armada en Moloko belangrijke inspiratiebronnen van Wicky zijn. Inspiratiebronnen, want Wicky wil vooral een eigen sound creëren. Ondertussen is het vijftal aardig op weg om met een eigen groovy mix van rock en dance een publiek voor zich te winnen. Zoals Oor’s Popencyclopedie schrijft: “Maar er gebeurt veel meer interessants: zo is het springerige Wicky een veelbelovende nieuwe naam die behalve dansbaarheid ook avontuur hoog in het vaandel heeft staan”. Eefke Boelhouwers, zang Nout Huijs, bas, programming Jamy Rockx, drums, percussie, sampling Jarek Mathijssen, toetsen, programming Willem-Jan Uytdehage, gitaar Het concept van Toner werd in 1999 door zanger Bas Voeten en drummer Roland Vissers bedacht. Al snel werden gitaristen Has de Beer en Mark Nerings aangetrokken om hun creatieve ei in de band te leggen. Na wat wisselingen op basgitaar, is Toner met de komst van Peter van der Linden (ex-Männer ohne Nerven) compleet. De leden putten inspiratie uit de nummers van rockbands als Silverchair, Pearl Jam, Nirvana, U2, Tool en KoRN. Een stempel willen de mannen van Toner niet op hun muziek drukken. Zelf houden ze het liefst bij enerverende rock. In januari 2004 is het minialbum ‘Frosted Over’ uitgebracht. Ze werd opgenomen in Studio Paul Francois en werd geproduceerd door Tom Sikkers van Wealthy Beggar en The Original Soundtrack. Onder de naam The Light Brigade schrijft Gerton Govers liederen over onwaarschijnlijke angsten, ruzies met vrienden, (mislukte) relaties en een gezonde dosis zelfrelativering. 'Eens was er het onstuimige bandje Mitch uit het zuiden des lands, dat het nét niet werd. Daaruit kwam The Light Brigade. Dit viertal, dat op 'The Light Album' nog met zijn drieën is, maakt met Walker Diver vergelijkbare, meeslepende pop met goedverzorgde teksten die lekker dringend worden gezongen door frontman Gerton Govers. Iets meer sugarcandy sixties dan roots misschien en tegelijkertijd zeer eigentijds. Liedjes als 'Take Care' en 'It’s Something Else!' zijn ontroerend en verdovend mooi. Informeer ernaar bij jouw platenzaak en geniet ervan.' (fragment van Platomania recensie)