Daniel Norgren

Echte cd’s, die van begin tot eind een geheel zijn en niet zomaar een verzameling liedjes. Ze bestaan nog. Het laatste album van Daniel Norgren, ‘Buck’, is zo’n plaat. Waar het boekje nog een heel verhaal verteld en de plaat zelf de soundtrack is. ‘Buck’ gaat over Daniel Norgren en over zijn nachtelijke ritten met zijn Volvo (die hij Buck noemde – naar Charles Bukowski), een fotocamera en zijn taperecorder. Het levert een schitterend album op, dat vol staat met weidse Americana, die duidelijk geïnspireerd is op de folk, blues en roots uit de jaren 30-40-50. Hij durft hierin ook te experimenteren, getuige de fieldrecordings op het album, en het meer dan 10 minuten durende ‘Howling Around My Happy Home’. Daniel Norgren is een artiest met een verhaal. Je zou bijna vergeten dat de Zweed met ‘Horrifying Deatheating Bloodspider’ en ‘Outskirt’ al twee fijne platen gemaakt heeft. En je zou bijna vergeten dat Daniel Norgren onvergetelijke liveshows geeft, waar hij zowel drums en gitaar speelt en zingt. Als een ware eenmansband. Wolf In Loveland. Dat klinkt als een wolf in schaapskleren. Niets is minder waar. De folkliedjes van Jan Minnaard zijn oprecht en voorzien van fraaie melodieën en kleurrijke arrangementen. Denk: Iron & Wine, José González en Angus & Julia Stone.