Girls in Hawaii

Verslingerende, intelligente Belgische poprock met een scherp randje, voor fans van dEUS, Grandaddy en Blonde Redhead Girls in Hawaii verkoopt al jaren alle zalen uit in Wallonië en Brussel en langzaamaan ook in Frankrijk. Nu is de tijd rijp om ook Vlaanderen en Nederland te veroveren met hun verslingerende, intelligente rock. De band regeert in Franstalig België sinds zijn bejubelde debuut uit 2003, dat intussen ook onder meer in Frankijk, Italië, Japan en de Verenigde Staten in de winkel ligt. Vijf jaar na 'From Here to There' presenteren de jongens uit Braine l'Alleud (Eigenbrakel), bij Nijvel, hun tweede plaat. Opgenomen met producer Jean Lamoot (Noir Désir/Alain Bashung). Weinig albums verdienen het stempel meesterwerk, maar 'Plan Your Escape' vormt een mooie uitzondering. Luister maar eens naar de nummers op hun MySpace site. En dat Girls in Hawaii dat ook live kunnen, zullen ze vanavond bewijzen. (bron, voor een deel: NU.nl) Willem Jongeneelen van OOR over het debuut van Blaudzun: 'Blue tunes for a midnight car drive.' Dat is de omschrijving die singer-songwriter Johannes Sigmond uit Amersfoort zijn eigen muziek op MySpace meegeeft. Deel de man, die zich naar een onbekende Deense wielrenner vernoemde, alvast maar in de categorie 'waanzinnig talentvol' in. Op de elf eigen composities, de woordkeus, het afgewogen spel van hemzelf en zijn gedoseerd ingezette bandleden op gitaren, lapsteel, accordeon en drums, de eigen productie en de eindmix van Martijn Groeneveld is eigenlijk helemaal niets aan te merken. Je hoort in de meest pure stukken zowaar het kraakheldere geluid van het glijden van de vingers over de geribbelde snaren. En dan is er ook nog eens die verbluffend mooie stem. De opnames van dit wonderschone debuut vonden plaats in zowel zijn slaapkamer, een hotel in Barcelona als een kleine Nederlandse studio. Dat heeft het resultaat zowel puur, innemend, ontroerend als bijzonder sfeerrijk gemaakt. Ook donker soms, omdat Blaudzun er niet voor terugdeinst om woorden te gebruiken als 'Take poison / There's no cure for life she said.' Maar zelfs in dat nummer (Higher Ground) gloort er hoop en ook als hij overgevoelig 'alleluia' zingt (in California), horen we een singer-songwriter die nu eens niet bewust op Jeff Buckley wil lijken. Sigmond kan ongelofelijk hoog en zuiver zingen. Het lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Zijn stem zou je met een beetje fantasie precies tussen die van Thom Yorke en Zach Condon (Beirut) in kunnen plaatsen, een paar songs (Black Thread en Higher Ground) zijn van een schoonheid die aan Exit Music (For A Film) van Radiohead doen denken. Maar alleen qua schoonheid, want van enig jatwerk is nergens sprake. Blaudzun is een oorspronkelijk talent waar wij (en de internationale muziekwereld) wel eens heel lang van zouden kunnen gaan genieten.