Viberider + Gomer Pyle + Dan-Well

Ferry 'Punto' Duijssens en Jowan van Barneveld vormen het spil van Viberider, alsmede van hun andere projecten: Désespérée en Psycho Schq. Muzikaal staat Viberider als een huis. Viberider is op zijn best in de passages waar de band flink gas geeft. En dat gebeurt meer dan eens. Heuse energieontladingen, die resulteren in compacte en 'groovy' stonerpopnummers, die het aanwezige publiek om de oren vliegen. Jowan en Ferry wisselen elkaar af qua zang. De effecten op de zang van Ferry klinken bijzonder geslaagd. Vooral wanneer de vocalen door een vocoder worden getrokken zijn de zangpartijen indrukwekkend. Viberider staat ook op Pinkpop. (bron deels: 3voor12/Limburg) Buy The Grace kan door omstandigheden helaas niet optreden. In 1999 was Gomer Pyle al eens het vlaggenschip van de rockscene in West-Brabant. Een aantal grotere optredens, aandacht op 3fm en een heus nationaal platencontract. Acht jaar later meldt Gomer Pyle zich terug met ‘Angelseagirl. Een EP met vijf ‘spannende rocksongs met ingenieuze breaks, schitterend gitaarwerk en krachtige woorden over hyped religions of mooie oneliners ter bevordering van uw zelfvertrouwen. Het geluid lijkt een tot nu toe onbestaande fusie tussen gevoel en decibellen, een variant op stonerrock, met spacetrips van producer Danny Gras, die tevens de keyboards bediende.’ (OOR) Nieuw aan boord is ex-35007 drummer Sander Evers. Of ze willen of niet, Dan-Well zorgt voor discussie. Alleen al over het genre lopen de meningen uiteen. De een noemt het stoner, de ander spacerock. Laten we het maar houden op spacy post-grunge met britpopsaus. Sommige nummers klinken als Stereophonics, maar dan in een loopgraaf: melodieus, wat monotoon, maar ook behoorlijk vunzig. Dat komt in de eerste plaats door de schorre stem van zanger Jason de Laat, hoewel de strakke drums van de méér dan capabele Dave van den Dries (bekend van Linked) er ook zeker aan bijdragen. De band lijkt met deze laatste aanwinst een ideale bezetting gevonden te hebben. Dan Well's grunge-element zit hem in de agressievere riffs. Die zijn juist a-melodieus en onvoorspelbaar. (bron: 3voor12/Tilburg)