Taking Back Sunday + Anti-Flag

Taking Back Sunday brak na jaren hard werken definitief door. Het album ’Where You Want to Be’ kwam in 2004 zelfs op nummer 3 in de Amerikaanse Billboard Top 200 binnen! Inmiddels gingen er al meer dan 700.000 exemplaren van dat album over de toonbank. Ook de vorige albums verkochten inmiddels al een imposant aantal, maar liefst 1,4 miljoen keer. Opmerkelijk, want Taking Back Sunday maakt aangrijpende emopunk. Niet altijd salonfähig, maar gaandeweg wel toegankelijker. Want melodieuzer en geraffineerder. De jongste kabaalmakende telg van het vijftal luistert naar de titel ‘Louder Now’. Een knaller van jewelste vanwege het soepele, knappe spel. Zanger Adam Lazzara schreeuwt de frustraties en emoties uit zijn lijf. Dat hij ook de meisjesharten harder laat kloppen, is bijzaak. Het opvallende aan Senses Fail is niet hun muziek. Die schippert kundig tussen het beste van Jimmy Eat World en the Promise Ring. De teksten van Buddy Nielsen zijn kleine kunstwerkjes. Nielsen verwerkt zijn interesse voor poëzie, literatuur en de comparatieven van religies vol overtuigend. Dat maakt het debuut ‘Let It Enfold You’ een prima album. Plichtkost voor fans van Silverstein, Aiden en Hawthorne Heigths. Mike Glita speelde eerder bij Tokyo Rose. Anti-Flag heeft inmiddels een grote schare fans. En in tegenstelling tot wat je verwacht gaat dat nooit ten kosten van hun ruwe punkrock (‘smartcore’? ‘politic-core’?) en de (links-)politieke boodschap van Justin Sane en Pat Thetic. Een van de hoogtepunten in de grillige bandgeschiedenis is het album ‘Underground Network’. Uitstekende en intelligente teksten krijgen de meest optimale vertolking. Het tekstboekje is een kunstwerk op zich: provocerende en aanstootgevende essays van onder anderen van Noam Chomsky voorzien van kunstwerken van de controversiële kunstenaar John Yates (bekend van zijn artwork voor de Dead Kenedys). Het album ‘Mobilize’ is dan weer extra interessant, omdat er een fijne A-F verzamelaar bijzit. A-F is het label dat Justin Sane runt. Muzikaal opereert Anti-Flag in het vaarwater van Propaghandi en Jello Biafra. Op het recente ‘For Blood and Empire’ hoor je ook Tom Morello (Audioslave). Underoath gaat voor 777. Het getal van God. In elk interview benadrukt het zestal dat ze een Christelijke rockband zijn. Wellicht om met hun emorock ook te scoren in de kapitaalkrachtige christenrockscene. Underoath leverde met ‘A Moment Suspended In Time’ volgens kenners het logische vervolg op ‘One Armed Scissor’ (het meesterwerk van At The Drive-In). Misschien ietwat overdreven maar het is in ieder geval een uitermate sterk album. Met het actuele album ‘Define The Great Line’ gaat Underoath een stapje verder. Ook invloeden van Refused en Glassjaw zijn nu traceerbaar. Zanger Spencer Chamberlain die ook de meeste nummers schrijft gaat voor (muzikale en tekstuele) diepgang. En dat gaat bij Underoath tot diep in de hogere regionen van het geloof. “The words are buried anyway, under a blanket of guitars that alternately chime and roar, and drums that are both intricate and powerful.” Rick Anderson van All Music Guide prijst het debuut ‘Translating The Name’ – terecht - van Saosin de hemel in. Toen zong Anthony Green nog bij de postcoreband. Met Cove Reber werkt de band op dit moment aan haar eerste ‘full lenght’ album. Als alles meezit is dat in oktober verkrijgbaar. Tijdschema (onder voorbehoud, veranderingen mogelijk) 18.00 – 18.20 Jesusproject 18.40 – 19.10 Saosin 19.20 – 19.50 Senses Fail 20.20 – 20.50 Underoath 21.10 – 21.40 Anti-Flag 22.05 – 22.55 Taking Back Sunday Let op! Fotograferen met camera’s met afneembare lenzen is niet toegestaan! (Dit geldt uiteraard niet voor persfotografen). hash tag: 1699_RTOC013