Messin' with the Blues: Ten Years After

Tijdschema (ovb): Kleine Zaal: 15.00 - 15.50 Laundromat - a tribute to Rory Gallagher 16.55 - 17.50 Greg Koch (USA) 19.00 - 19.55 Ben Weaver (USA) 21.05 - 22.00 Aynsley Lister (GB) The Choice: 15.55 - 16.50 The Strikes 17.55 - 18.55 Dan Baird & The Heart of Georgia Satellites 20.00 - 21.00 Bernard Allison Band (USA) 22.05 - 23.30 Ten Years After (GB) Alvin Lee maakt geen deel meer uit van Ten Years After maar oerleden Rick Lee, Chick Churchill en Leo Lyons zijn als vanouds van de partij. En dat al sinds 1967. De getalenteerde gitarist Joe Gooch geeft de gespierde bluesrock met Britse stempel een jeugdige impuls. Gooch steekt onder geen stoelen of banken dat zijn grootste inspirator Alvin Lee is. De solo’s van klassiekers als ‘Going Home’ en ‘Maybe Wrong’ worden door Joe elke avond anders maar doeltreffend gespeeld. En de actuele nummers van het album ‘Now’ bezitten dezelfde dosis energie als die eerder genoemde old-time stampers. Ben Weaver viel op met zijn derde album ‘Hollerin’ at a Woodpecker’. Een verhalende plaat over de ervaringen die hij on the road maakte. En die kan in de V.S. hard zijn. Erg hard. Weaver opende voor Alejandro Escovedo, Greg Brown, Dave Van Ronk en Fred Eaglesmith. Hij verzon de rode draad van het verhaal van ‘Hollerin’ in een boshut en juist dat album bracht Weaver en band nog verder weg. ‘Stories Under Nails’ is zijn actuele collectie en na lovende kritieken in Groot-Brittannië (UNCUT), Duitsland (Rolling Stone) en Australië blijven de koffers gepakt. “Over 4 records I have seen the darkness of the music industry. My goal is to tour my ass off, and keep this as independent as I can, within the family so to speak. We will beat the bastards at their own game, with pureness of heart. The rest is in the songs. Thanks.” Aldus Ben Weaver op zijn website. Danny Vlaspoel, Ed Verschoor, Joeke Wouda en Rob Heijne. Dat zijn de leden van Laundromat. Een Rory Gallagher tributeband die akelig dicht in de buurt komt van de vurige bluesrocksound van de legendarische Ierse gitarist. Sluit je ogen maar eens. Vorig jaar was het kwartet op een succesvolle tournee door Ierland! In de jaren tachtig snuffelde Dan Baird aan het grote succes. Zijn band, The Georgia Satellites, scoorde zelfs een wereldhit. ‘Keep Your Hands to Yourself’ staat nog steeds regelmatig op de setlist van de Arbeidsvitamine. Succes is soms een soort oplosmiddel, want The Georgia Satellites viel uiteen. De laatste jaren duikt Baird jaarlijks op de podia in Europa op met zijn nieuwe band The Yayhoos’. Daarnaast heeft hij zich geprofileerd als producer. De laatste vijf jaar zat hij achter het mengpaneel van acht albums. Nu is Baird met een soort Georgia Satellites reünie onderweg: hij wordt bijgestaan door bassist Keith Christopher, dummer Mauro Magellan en gitarist Ken McMahan. De fan weet genoeg… Als zoon van blueslegende Luther Allison heeft Bernard de blues met de moedermelk binnengekregen. Anders droegen Bernards acht broers en zussen bij tot ontwikkeling van zijn muzieksmaak. Naast blues en gospel klonk er ook funk en jazz in huize Allison. Als dertienjarig joch mocht Bernard meespelen op het livealbum van pa uit 1978. Vijf jaar later werd Bernard de bandleader van de Koko Taylor's Blues Machine. Daarna trad hij in dienst van zijn vaders band totdat het eerste platencontract zich aanbood. We schrijven 1992. Inmiddels zijn er negen albums verschenen. ‘Kentucky Fried Blues’ is een uitermate sterk live-album. Anderhalf jaar later ‘High Power’ houdt Bernard de herinnering aan zijn vader levendig. Geen wonder, want wederom vertolkt Bernard twee tracks van zijn legendarische vader. De Bernard Alison Band bestaat uit Ron Sutton, Mike Vlahakis en Jassen Wilber. De vele clinics, instructieboeken, DVD’s en albums die Greg Koch op zijn naam heeft staan, verraadt met wat voor een muzikant we te maken hebben. Een energieke gitarist die jarenlang jazz heeft gestudeerd en vele malen de titel gitarist van het jaar (1992, 1994, en 1999) en bluesartiest van het jaar (1993, 1995 tot 1998) op zijn naam heeft staan. Steve Vai tekende Koch voor zijn ‘Favored Nations’ label. Vorig jaar bracht Provogue/Mascot Records de dubbellaar ‘13x12’ uit. Op de Jimi Hendrix cover ‘Red House’ na scheurt er een paar uur dampende bluesrock met stijloverstijgende grooves, diabolische toespelingen en de diepe croonerstem van Koch uit de speakers. De Britse gitarist Aynsley Lister geen groentje. Hij deelde podia met onder andere Buddy Guy, Robert Cray en John Mayall (maar ook met Bryan Adams en Fun Lovin’ Criminals) en hij zat in de studio met Walter Trout. Zijn solowerk is echter ook niet te versmaden. ‘All Or Nothing’ is daar een van de bewijzen van. Wat een knaller is dat! Tracks als ‘Say Goodbye’ en ‘Balls Of Steel’ hebben nog meer spierballen dan een gemiddeld hardrocknummer. Niet zo gek, want Lister heeft de beste Britse bluesband in de rug. Drummer Alex Thomas is ook solo actief en is een verdienstelijk sessiedrummer (o.a. Badly Drawn Boy) en bassist James Townend werkte eerder met de meest uiteenlopende muzikanten, van danceproducer Robert Miles, via Spear of Destiny tot Katastrophy Wife (de nieuwe band van Kat Bjelland/ex Babes in Toyland). Gitarist Jimmy Stringbreaker – de jonge gitaarbeul - heeft een lijfspreuk: ‘The blues had a baby and they called it rock ‘n’ roll’. Wijze woorden van Muddy Waters. ‘The Strikes zijn gelukkig geen kloon van The Strokes. The Strikes maken blues, pure blues. Blues die je hoort in de betere bars in Chicago. Blues die doet denken aan het beste dat Lester Butler ooit maakte met zijn Red Devils. Smerige, rauwe en harde blues vol rock ’n roll invloeden.’ (bron Plato)