Ponytail

Er zijn twee bands met de naam Ponytail. Da’s niks bijzonders, vele bandnamen zijn of worden vaker gebruikt. Maar in het geval van Ponytail is het verwarrender. Want zowel de band die in onze Bat Cave staat, het energieke noisecollectief, oftewel Dustin Wong, Jeremy Hyman, Ken Seeno, Molly Siegel, als een project van Samuli Tanner delen dezelfde Last FM site. En ‘onze Ponytail’ heeft net een album uit met de vermakelijke titel ‘Ice Cream Spiritual’. “ICE CREAM SPIRITUAL is full contact aerobics. Its a hedonistic whirlwind for your ears and body. ICE CREAM SPIRITUAL is the exorcism your stiff loins have been waiting for”, aldus het label. "Easy Peasy, Breezy, Beautiful",zeggen ze zelf, en iedereen die Enon, Vampire Weekend, CSS en Yeasayer gelijkertijd en erg luid durft te draaien, of pleegt te draaien kickt op Ponytail. Net als wij. En die velen die ze vorig jaar hebben meegemaakt op ZXZW. AUTORACE is een avant-garage band met haar wortels in de kunst-mode-muziek-bier-scene dat slaapt in de sinistere wouden in het Midden-Oosten van Nederland. Ze trachten sprookjes te vertellen over herten met sieraden, cyberchristen en de doorsnee Apocalyps die ontstaat door de wijze hoe ze hun instrumenten mishandelen. Ze hebben geen baarden, dragen geen brillen, ze gebruiken geen fade-out. Ze proberen het simpel te houden maar vervallen in een luidruchtige, ‘hooky’ rommel wat licht hersenbeschadigde popkids met rare hobby’s aanspreekt. Een geluid als enkele sixtieshits dat in botsing komt met een high-speed rolstoel. (vrij naar H.B. Winters)