We Rock: Harmful + Coliseum

Elke rockfan met een ontwikkelde smaak houdt van Harmful. KindaMuzik kopt na het horen van het album '7' luid en duidelijk: Verplichte kost voor fans van Helmet, QOTSA, Sonic Youth of Foo Fighters! Sinds kort bestaat dit Duitse trio uit vier personen; voormalig Faith No More bassist, oprichter en producer Billy Gould was zo onder de indruk van Harmful wiens album '7' hij co-produceerde dat hij zijn gewone gitaar omhing en met ze op tour ging. Overigens zorgde Flemming Rasmussen (Metallica) voor de compacte mix. WE ROCK is één van de laatste mogelijkheden om Harmful te zien in het kader van '7', voordat zij voor onbestemde tijd stoppen. Het is tevens één van de laatste optredens met gastgitarist Gould. Foto: Christian Wagner Toen het in april 2003 na het vele touren met Queens Of The Stone Age even wat stiller werd rond Millionaire is gitarist Ben Wijers (Benitos) samen met drummer Yves Staeren nummers beginnen uit te werken, die hij in de loop der jaren geschreven heeft. Enkele maanden later vormden ze samen met ex-Evil Superstar bassist Bart Vandebroeck het trio RADIO INFINITY. Ze brengen een combinatie van opzwepende rock en funky grooves met catchy melodieën waarin volop geëxperimenteerd wordt met elektronica. Leden en ex-leden van Stockholm Syndrome, The Coffinkids en Against Time bundelen hun krachten in de band OTIS. Verwacht furieuze punkige rock à la At The Drive-in en een show waar de energie van af spat. Na vele indrukwekkende gigs is nu dan ook een bundeling nummers van OTIS vereeuwigt op cd. Ze luistert naar de titel ‘Good Cop, Bad Mood’ en verscheen afgelopen juli. Het Deense The Psyke Project tovert een zeer donkere soort hardcore uit de speakers. Te plaatsen tussen Norma Jean, Converge, Neurosis en Will Haven. Brutaal, eerlijk en extreem krachtvol zijn hun shows. Dat bewees de band op Roskilde in 2003 en 2007. Het debuut ‘Daikini’ verscheen in 2005 en het album ‘Apnea’ zag afgelopen lente het levenslicht. Wanneer de kwaliteitsstempel van Relapse op een cd of plaat staat dan kan de liefhebber van harde muziek blind toeslaan. Je krijgt namelijk negen van de tien keer een waar meesterwerk tegen de oorlellen gesmeten. Dat geldt ook voor het recente album 'No Salvation' van Coliseum. Geleest op hardcore à la Agnostic Front, zie de korte, furieuze nummers (de meesten halen de twee minutenkaap geeneens), beladen met maatschappelijk bewuste teksten en de ruwe edoch verstaanbare schreeuw die vol woede de teksten over een waterval aan riffs gooit, maar soundtechnisch ook verwant met Mastodon. Topper.