Meshuggah + High On Fire

Hoeveel bands kunnen zeggen dat ze aan de basis hebben gestaan van een compleet genre? Black Sabbath, Death, Bathory… Meshuggah is in ieder geval de laatste die we aan het illustere rijtje mogen toevoegen.  Met hun moeilijk te doorgronden, polyritmische deathmetal, sloeg Meshuggah anno 1995 met ‘Destroy Erase Improve’ in als een bom. Hoe waren zo’n ingewikkelde, wiskundige palm-muted riffs in godsnaam mogelijk? Gitarist Fredrik Thordendal noemde de sound grappend ‘djent’ en sindsdien is er een heel genre uit voortgekomen. Inmiddels telt de discografie van Meshuggah enkel hoogtepunten, zoals ‘Chaosphere’ (1998), ‘Nothing’ (2002) en ‘Catch 33’ (2005).

Een andere band die nog nooit een slechte plaat heeft gemaakt is High On Fire. Met Matt Pike van de legendarische band Sleep in de gelederen, had High On Fire vanaf de oprichting al een sterke troef in handen. Maar wat heeft deze band het sinds 2000 waargemaakt. Met vuige stoner-, sludge- en Motörheadriffs werd de band al snel een lieveling van de schrijvende pers. Pitchfork schreef over het laatste album: “… Pike [is] one of metal’s most trustworthy bandleaders, fronting a trio so consistent that ‘Luminiferous’ feels only like the next point in a long line of remarkable records.” Deze twee bands zijn beide in hun eigen metal-uithoek beeldbepalend. Een package kortom, die elke breed georiënteerde metalfan onmogelijk kan missen.